Als je gaat rapporteren voor de CSRD-richtlijn, doe je dit aan de hand van een aantal (overkoepelende) duurzaamheidsstandaarden.
De eerste set ESRS (European Sustainability Reporting Standards) bestaat uit 2 overkoepelende standaarden ESRS 1, ESRS 2 en 10 standaarden die vallen onder de thema’s Environment (Milieu), Social (Sociaal) en Governance (Bestuur):
- ESRS 1: Algemene vereisten (dwarsdoorsnijdende standaarden)
- ESRS 2: Algemene toelichtingen (dwarsdoorsnijdende standaarden)
ESRS1 staat voor de spelregels: door hiernaar te kijken ontdek je hoe de duurzaamheidsrapportage eruit moet zien. Deze standaard helpt je dus om te begrijpen wat je moet doen.
ESRS 2 bepaalt de rapportage-eisen – vanuit de thematische standaarden hieronder wordt hier vaak naar verwezen. Als voorbeeld kan je denken aan: hoe heb je stakeholders betrokken? En aan welke eisen moet de dubbele materialiteitsanalyse voldoen?
De 10 standaarden:
Milieu
- ESRS E1: Klimaatverandering
- ESRS E2: Verontreiniging
- ESRS E3: Water en mariene hulpbronnen
- ESRS E4: Biodiversiteit en ecosystemen
- ESRS E5: Materiaalgebruik en circulaire economie
Sociaal
- ESRS S1: Eigen personeel
- ESRS S2: Werknemers in de waardeketen
- ESRS S3: Getroffen gemeenschappen
- ESRS S4: Consumenten & eindgebruikers
Bestuur
- ESRS G1: Zakelijk gedrag
Dit zijn de zogeheten duurzaamheidsstandaarden. Je bent als bedrijf alleen verplicht om te rapporteren over duurzaamheidsthema’s die voor jou ‘materieel’ zijn (oftewel relevant omdat de impact op of van je bedrijf dermate groot is). Op basis van je dubbele materialiteitsanalyse ontdek je welke thema’s dit zijn. In de praktijk hoeven de meeste bedrijven niet over alle standaarden te rapporteren. Als je niets doet op een materieel thema, dan rapporteer je dat ook.